Biblioteka Politechniki Łódzkiej to największe centrum informacji naukowo-technicznej w regionie łódzkim. Placówka ma bogatą historię, która jest ściśle powiązana z rozwojem samej Politechniki Łódzkiej, założonej w roku 1945. Biblioteka rozpoczęła swoją działalność wraz z Uczelnią, mając trudne zadanie zgromadzenia zbiorów niezbędnych dla pracy naukowo-dydaktycznej. W ciągu lat Biblioteka przechodziła liczne zmiany, które pozwoliły jej nie tylko rozbudować zasoby, ale także dostosować do zmieniających się warunków i potrzeb studentów oraz pracowników naukowych.
Początki Biblioteki Politechniki Łódzkiej sięgają dnia 22 października 1945 roku, kiedy to powołano Komisję Biblioteczną i polecono jej zorganizować bibliotekę uczelnianą. Tworzącej się Bibliotece przydzielono dwupokojowe pomieszczenie o powierzchni ok. 30 m kw., zlokalizowane przy pl. Zwycięstwa 2, a do jej obsługi zatrudniono cztery osoby. Na koniec roku księgozbiór Biblioteki wynosił ok. 600 woluminów książek. Bezpośrednią organizacją i kierowaniem BPŁ zajmowała się Stanisława Stollowa. W tym samym czasie organizowano biblioteki przy zakładach naukowych Politechniki, które stanowiły zaczątek uczelnianej sieci bibliotecznej. Z tego zalążka powstała dzisiejsza BPŁ.
Biblioteka przeszła wiele zmian – wielokrotnie ją przenoszono i w zależności od potrzeb modyfikowano również strukturę organizacyjną jednostki. Obecnie obejmuje ona sześć oddziałów w Bibliotece Głównej, dwie biblioteki filialne oraz agendy specjalne, czyli Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej i Uczelniany Punkt Personalizacji.
Szczegółowo o historii jednostki opowiada książka „Biblioteka Politechniki Łódzkiej ponad 60 lat historii ”. Dopełnieniem tej pozycji jest kalendarium zawierające najważniejsze wydarzenia z dziejów BPŁ.
